Column door Gerrit Meijers en Greet Oosterhuis
15 April. Het is 10.52 uur. In de ‘sportzaal’ van MFC de Badde komen de eerste ‘runners’: vrijwilligers die voor iets naar bepaalde plaatsen gaan om iets te doen, binnendruppelen. Velen zijn deze ochtend buiten bezig geweest met het op orde brengen van het parcours van de eerste editie van de 4 mijl van Annerveenschekanaal. Dik voor 12.00 uur beginnen we gezamenlijk aan de lunch. Wat een verrassing.
Heel veel ‘runners’ schuiven aan. Terwijl Ina iedereen welkom heet en alvast bedankt voor een ieders inzet voor deze dag denken Gerrit en ik dat Ina, om het evenement tot een succes te maken, door de soep die opgediend wordt iets van “saamhorigheid” geroerd heeft.
‘Runners’ zijn het kloppend hart van de samenleving. De afgelopen jaren hebben veel verenigingen en organisaties van evenementen het aantal runners terug zien lopen en zien vergrijzen. Zo niet hier bij de eerste 4 mijl van AVK (vervolg op de Semslinieloop). Hier is sprake van ‘durven en doen’. Hier voelen ‘runners’ zich betrokken, kunnen ze meedenken en met elkaar praten onder het genot van ook nog eens een kroket!
Zo is het hoe dat het hier gaat: geen betekenisloze oproep maar je als organisatie openstellen en er vol enthousiasme gewoon wat voor terug doen. Uiteraard mede dankzij diverse sponsoren.
Tijdens de vroege lunch voel je dat de ‘runners’ zich voorbereiden op hun taak, iedereen wil op tijd op de plaats zijn waar ze voor gekomen zijn. De verkeersregelaars (Rabbe Vedder), de EHBO’ers, medaille uit delers (Alja Boelen) die naar buiten gaan ontmoeten in tegengestelde richting de eerste ‘echte runners’ die zich melden bij de inschrijving voor ontvangst van hun start bewijs. Een korte tijd is het druk in de Badde, alle ‘echte runners’ lopen zich warm in hun hoofd en lijf. En dan plotseling is iedereen vertrokken richting het startschot (Ivo Berghuis). De eerste echte runner komt na 21 minuten en 47 seconden over de eindstreep. Een echte Loopspeaker deelt in een volle sportzaal samen met Ina Oortwijn namens de Baddedravers enthousiast de prijzen uit. De jongere deelnemers noemt hij meisjes en jongetjes, het maakt hem niet uit wat de rest van Nederland daar van vindt. Het was een zwaar parcours: langs de Hunze en terug pal in de wind over de Annerveensemond. In sneltreinvaart worden de runners bedankt, benoemd hij voor de echte runners alvast de volgende wedstrijd in Bellingwolde en vraagt de podiumplaats winnaars volgend jaar ‘nieuwe runners’ mee te brengen. Van alle deelnemers zal de eerste winnaar van de eerste 4 mijl van Annerveenschekanaal altijd blijven staan. Speciale dank aan Ina die door gewoon te durven en te doen een prachtig evenement heeft neergezet mede dankzij de inzet van ‘runners’ en de geweldige sfeer, tot ziens, tot volgend jaar. Voor we het door hebben is de zaal weer leeg. Naar huis fietsend zien we nog een laatste ‘runner’ borden in de auto leggen. Hem wacht nog een gezellige nazit. Ook door dat gewoon te doen en met gewoon blijven doen, werf en behoud je ‘runners’ voor “door runners voor runners” in 2024.
