door Cora Kuiper en Rikus Harms
Jullie mogen het best weten: Ondanks de negatieve berichtgeving in de krant, waren wij oprecht blij met de werkzaamheden van de gemeente waarbij de fietspaden van Anloo door het bos richting Zuidlaren en Eext vervangen worden door een betonpad. En vele (ex-) gebruikers van die paden met ons.
Wij noemen het groot onderhoud, met een duurzaam resultaat. Natuurlijk, het had ook opnieuw met halfverharding gekund, maar een duurzame oplossing is dat niet. Na een tijdje blijft er een smal strookje over, de rest is al snel opgeslokt door de berm. Dit is een paar jaar terug ook gebeurd op aanraden van Staatsbosbeheer bij een fietspad in datzelfde bos. Passeren is niet mogelijk en juist als je je flink concentreert om op het midden van het pad en in de been te blijven, ga je als vanzelf slingeren, met alle gevolgen van dien. Menig (bijna)ongelukjes zijn er gebeurd, en dan hebben we het niet alleen over de anekdotes na een gezellige dag op de Etstoel.
Kortom de gebruikers zijn blij. Blij dat ze straks weer op een normale manier gebruik kunnen maken van deze fietspaden. De zorg van Staatbosbeheer begrijpen we niet zo goed. Het klopt dat een halfverhard pad beter past in het beeld en we zijn ons echt bewust van onze unieke omgeving. Ook wij zien de historische waarde. Maar, zou dit niet toegankelijk moeten zijn voor iedereen? Wat ons betreft zeker. De keuze van de gemeente voor een duurzame, veilige en toegankelijke oplossing is voor ons vrij logisch. En de archeologische ondergrond? Die ligt gewoon onder het betonpad, onaangeroerd en veilig.